Wat te doen bij een mogelijke verslaving 

Misschien heb je zelf wel het vermoeden dat je afhankelijk bent geworden van een bepaald middel of een bepaalde activiteit, of misschien heb je wel het vermoeden dat dit het geval is bij een dierbare van je. Verslavingen kunnen een lastig onderwerp zijn om te bespreken, niet alleen omdat het een zeer persoonlijk probleem betreft, maar ook omdat er veel onnodig maatschappelijk stigma omheen hangt. Dat terwijl praten over verslavingen juist ontzettend van belang is, zowel voor hulpbehoevenden als voor mensen die zich zorgen om een ander maken. Want bij een verslaving zijn er veel mogelijkheden voor hulp, bijvoorbeeld die van cacnverslavingszorg.nl. 

Wanneer is er een probleem? 

Een verslaving aanwijzen is erg lastig, aangezien er geen duidelijke grens te kenmerken is en verslaafden zelf daar bovendien vaak veel moeite mee hebben. Ook kan het als buitenstaander erg lastig zijn om precies te weten in hoeverre iemand bijvoorbeeld een bepaald middel gebruikt, waardoor het vooral giswerk wordt. Ook hier kan het helpen om met de verslaafde en diens naasten te praten: zo kun je kijken of je vermoedens kloppen of juist onterecht zijn, en kun je kijken of jouw zorgen ook bij anderen aanwezig zijn. Wanneer dit het geval is vormt dat een goede basis om te proberen het probleem op te lossen. 

Welke oplossingen zijn er? 

Voor een verslaafde kan zelf hulp zoeken vaak erg lastig zijn, omdat ze ofwel het idee hebben dat er geen probleem is, of omdat zij niet weten welke hulp er beschikbaar zou zijn. Door een verslaafde hulp aan te bieden, door bijvoorbeeld voor te stellen samen een bezoek aan de huisarts te brengen, kan er vaak al een hoop bereikt worden. Ook is het goed om te weten dat eventuele verdere zorg niet altijd heftig hoeft te zijn, en dat dus bijvoorbeeld een opname in een afkickkliniek echt niet de eerste stap zal zijn. Deze geruststelling kan vaak al een hoop drempels wegnemen.